Elk decennium kent zo wel een country muzikant die zich op verschillende vlakken van het ‘pack’ onderscheidt en het genre overschrijdt. Het zijn niet de namen die de Amerikaanse stadions vullen, maar toch een vrij ruime aanhang van erg trouwe fans kennen én gewoonlijk door muziekcritici geprezen worden. Zo ontdekte ik in 2016 A Sailor’s Guide To Earth van een zekere Sturgill Simpson en wil ik nu iedereen warm en van harte Charley Crockett – jawel, een verre afstammeling van – voorstellen.
Geboren in San Benito (TX) hield hij op zeventienjarige leeftijd de school voor bekeken en trok erop uit met zijn gitaar. Crockett had een erg goed oor, leerde zichzelf gitaar spelen en wist gedurende twaalf jaar niet eens wat akkoorden waren. Vroege invloeden waren samples uit hiphop, Curtis Mayfield en Nina Simone. Al buskend trok hij van de French Quarter in New Orleans naar Deep Ellum (Dallas) en New York. Via de straten van Parijs, een Spaans en Marokkaans avontuur kwam hij uiteindelijk terug in Dallas terecht. In eigen beheer bracht hij in 2015 zijn debuutalbum A Stolen Jewel uit. Crockett heeft zijn tijd alvast erg productief ingevuld met ondertussen 13 albums, waaronder vier coveralbums onder de noemer Lil’ G.L.
Het nummer America klinkt je bekend in de oren? Dat kan. Het kwam immers aan bod in de laatste aflevering van Niks Te Zien (VRT). Crockett vertelt er over zijn liefde, maar ook zijn vrees voor het land waar hij opgroeide en waar hij regelmatig kriskras doorheen trekt. Country en (southern) soul gaan al decennialang mooi samen, iets wat hier in alle pracht te horen is. Blazers en een donkere sfeer doen denken aan de legendarische Stax sound en ook in een Blaxploitation film zou America op zijn plaats zijn.
Wil je één countrymuzikant een kans geven dit jaar, laat het dan Davey Crockett zijn.
