Ook al vloeken we vaak als we het over Antwerpen hebben – de files in de Kennedytunnel en de overbevolkte Meir, weet je wel? – toch mag je er ons altijd heen sturen als het om veelbelovende bandjes gaat. Want die hebben ze wel in de Scheldestad. Brakwater bijvoorbeeld. Vier mensen die vier garant staan voor strakke, no-nonsense indiepunkpop.
Ook al schommelt hun leeftijd rond de 20, merk je dat ze de betere platen uit de eighties hebben gehoord. Zelf halen ze Dead Kennedys en Primus aan als referenties. Gouden namen, maar wij houden het lekker op Brakwater. Hun vorige single Napalm deed al uitschijnen dat we te maken hebben met een straf bandje en dat wordt met de heerlijke no wave-noise van opvolger Angelo alleen maar bevestigd.
Door de originele insteek vinden we niet meteen de juiste termen, maar Brakwater is geen moeilijkdoenerij of een “kijk eens wat ik allemaal kan”-bandje, maar gasten die hun eigen goesting doen en wellicht niet te veel naar hun moeder hebben geluisterd.
Angelo is een nukkig noisepopnummer waar je heerlijk op kan dansen. In het oog houden die band, hoewel we aannemen dat iedereen die in dit land met underground bezig is dat al lang doet. Maar indien niet: doen!
