Het Eurovisiesongfestival is zo’n event dat we eerder ver van ons bed willen dan dichtbij. Het aantal goede nummers van de afgelopen edities valt immers met het grootste gemak op één hand te tellen, het is overduidelijk de (ridicule) verpakking die er telt. Gelukkig zijn er uitzonderingen. Over de rode Sebastiens en de Gustaphkes spreken we ons liever niet uit, maar in 2017 zagen we met Blanche wel een opmerkelijke passage.
City Lights van de Waalse Ellie Delvaux haalde een vierde plaats en een paar jaar later verscheen haar niet onaardige debuut Empire. Door haar diepe zwoele stem werd de zangeres meermaals vergeleken met Lana del Rey. Ergens terecht. Dat je het ijzer moet smeden terwijl het heet is, staat duidelijk niet in het woordenboek van Blanche.
Een werkpaard kan je haar moeilijk noemen, want na haar debuutalbum liet Blanche vijf jaar op zich wachten. Nu is ze er terug met een nieuwe ep, of beter gezegd herwerkingen van oude songs, want het gaat gewoon om vier nummers die reeds op Empire stonden maar nu in een akoestische versie te horen zijn. Summer Nights moet het als single waarmaken.
Zelf omschrijft Blanche het als verfijnde kamer-arrangementen die ze opnam met Jean-François Assy. Je kan moeilijk zeggen dat Summer Nights niet mooi klinkt, al was het maar wegens die stem, maar voor de fans die al jaren op nieuw werk wachten zal het allicht maar een magere troost zijn. Niet meer dan een tussendoortje dat in grote woorden is verpakt.
