Het zou een mens te ver leiden om Aksak Maboul zelfs maar kort te omschrijven. Hun eerste lp, met Marc Moulin aan de toetsen, verscheen al in 1977, de tweede twee jaar later en op 22 mei volgt de derde: Figures. Qua op je lui gat zitten moet dat een wereldrecord zijn, maar in die – lange – tussentijd richtte Marc Hollander Crammed Discs op en vond er een symbiose plaats tussen Arsak Maboul en The Honeymoon Killers.
Van de derde (dubbele) lp is Silent Silhouettes de single en die klinkt etherisch, Gainsbourg-in-space met een lolita in zijn ruimteschip al kan men chanteuse Véronique Vincent bezwaarlijk nog een lolita noemen. Zingen doet ze ook eigenlijk niet op Silent Silhouettes – beetje parlando, Grace Jones in La Vie En Rose – maar dat geeft niet. Aksak Maboul blijft een unieke band omdat ze toekomstmuziek maken zoals ze die in de jaren zestig voorspelden. Dat is ook niet aan iedereen gegeven.
