Pop in je moerstaal en dan nog meteen van het soort dat je bij je nekvel grijpt en je doet zeggen: dit is wondermooi. Aarde Aan Daan, geef toe: hoe meer kun je dagdromen dan dit?
Niet dat het ons verwondert eens we weten dat Daan Hafkamp bijgestaan wordt door Samir Boureghda van The Girl Who Cried Wolf en Tomas Vink van Lighthousing, twee Belgische indiebands waar we maar niet genoeg van krijgen.
Als we kort door de bocht gaan (soms is dat niet eens zo slecht) kunnen we zeggen dat Aarde Aan Daan poezië met lekkere elektronica en wat gitaargetokkel omhult. Eenvoudiger kan bijna niet, en het is net die bijna naaktheid die je hart weet te veroveren.
Omwille van de Nederlandse teksten en iewat zelfde aanpak is Spinvis uiteraard een te gebruiken referentie. Daar is zeker niets mis mee, vooral niet omdat Daan er uiteindelijk zijn eigen ding mee doet.
Projector begint als een typische singersongwriter-song, een teder liefdesliedje dat drijft op dromerige gedachten en langzaam opklimt naar een extase die wat doet denken aan Radiohead.
Troost je, we beseffen maar al te goed dat we met namen gooien, maar schoonheid moet nu eenmaal op één of andere manier bewoord worden. Neen, Aarde Aan Daan heeft zijn naam zeker niet gestolen! Dit is dagdromerij verpakt met de allermooiste strik.
