Veel muzikale uitspattingen krijgen niet altijd de kans om diep uitgespit te worden en verdwijnen vaak spoorloos in de vloedgolf van releases. Een geluk bij een ongeluk voor het debuut van Volpe. Eerst op het verkeerde moment kort beluisterd, maar véél later, op een koude, regenachtige lentedag kreeg deze eigenwijze uitgave een tweede kans op dissectie.
Het Gentse trio Volpe bestaat uit pianiste Heleen Driessens, bassist Kobe Boon (Steiger, Mos Ensemle) en drummer Stijn Demuynck (Grundstein). De ongewone aanpak van de composities waar de drie muzikanten mee uitpakken, zorgt voor droomachtige en soms grimmige melodieën. Met een opvallend kindse ondertoon start dit debuut met Tokkel. Het listige pianogetokkel zette ons onmiddellijk op het verkeerde been. Zijn we hier in één of ander vossenhol terecht gekomen? De pianiste bewandelt met haar tegendraadse pianoaanslagen de paden van zweverige psychedelische landschappen die bezaaid liggen met kuilen en vallen.
Volpe verkent het avant-gardisme met een donker randje en gaat het experiment niet uit de weg. De tracks tonen veel variatie en geven zich maar na verschillende luisterbeurten bloot. Af en toe klinkt het allemaal wat onsamenhangend maar de drums zorgen ervoor dat alles mooi op zijn plaats blijft. De ritmesectie laat ook zijn groovy kant horen met aanstekelijke beats. De piano neemt de hoofdrol en brengt een tedere sfeer in de experimentele composities die ook heel wat ongewone spanningen bevatten.
Dit moeilijk te kraken stukje muziek is voor muziekliefhebbers die houden van plaatjes met vossenstreken. Volpe zette ons op het verkeerde been waardoor nadien het respect alleen maar kan groeien. Met Streepje Blauw werden we (terug) verrassend op de traagheid van ons dramatische bestaan gewezen. Dit album is een groeier met een grote G.
Het releaseconcert is woensdag 15 mei in De Koer in Gent: FACEBOOK EVENT
