We kunnen het honderd keer, of zelfs duizend keer, schrijven. Uiteindelijk weten we ook dat het de afgelikte Editors zullen zijn die arena’s zullen doen laten vollopen en je op de koop toe nog zullen wijs maken dat ze iets als postpunk maken. Geloof er maar niets van, en gebruik liever je oren voor wat anders. Deze knappe verzamelaar op Swiss Dark Nights bijvoorbeeld.
De naam van het radioprogramma is wel niet bijster origineel, want God weet hoeveel keer men de naam van deze Bauhaus-song in het verleden al heeft gebruikt, toch heeft dj Elisabetta Laurini een perfecte neus voor donkere muziekjes. Wie met zo’n perfect reukorgaan gezegend is komt binnen de kortste keren bij Swiss Dark Nights terecht, zeg maar gerust één van de betere postpunk-labels van de laatste jaren.
Net zoals John Peel dat doet nodigt ook de Italiaanse dj bands in haar studio uit die dan een alternatieve versie opnemen van hun songs. Acht bands mochten op auditie komen, uiteraard allemaal bands van Swiss Dark Nights, en allemaal vereeuwigd op dit gelimiteerde schijfje.
De eerste die mogen aantreden zijn meteen de beste, het trio Ash Code. Wat deze band doet is eigenlijk volstrekt uniek, gewoon omdat het moeilijk is om met een eigen postpunkgeluid voor de dag te komen. Alles is al eens gedaan is, maar Ash Code doet het anders!
Neerslachtigheid troef bij Hapax. Loodzware synths en een tikkeltje theatraal, een mens zou bijna durven zeggen dat het wat als Bauhaus klinkt.
Wie postpunkbands zegt, komt uiteraard ook bij The Cure terecht. De eer op deze verzamelaar valt in de schoenen van Geometric Vision, en weliswaar gekruid met wat elektronica, en ze doen het nog goed ook!
Avant-Garde uit Rome zijn al meer dan 20 jaar bezig. De wereld zullen ze nooit aan hun voeten krijgen. Jammer, want deze up-tempo postpunk is heerlijk om naar te luisteren. Reeds eerder gedaan, dat weten we ook wel, maar toch!
Winter Severity Index behoort tot de meer gekende bands op de Swiss Dark Nights-catalogus. Een band die voor ons altijd een 4AD-trekje had en daar blijven we nog steeds bij.
A Silent Noise is wat ons betreft de ontdekking van deze verzamelaar, al was het maar omdat het instrumentale Zeit Maschine sterk naar Clan Of Xymox neigt.
Date At Midnight is waarschijnlijk de rauwste van de hoop, en dus ook de minst toegankelijke. Wel aan te raden voor wie al eens naar een plaatje van pakweg de Virgin Prunes wil luisteren…
And We Were Shadows. We hadden er nog nooit eerder van gehoord, maar het klinkt verre van slecht. Geen enkel nummer klinkt slecht op deze plaat. Postpunk zoals het moet!
