Sinds midden jaren 90 slaat Vandal X-zanger/gitarist Bart Timmermans ons om de oren met zijn onnavolgbare, hoekige powersound. Zijn eerste cassettes bracht hij ter wereld met Jo Boes en later met Dave Schroyen (Milionnaire, Peuk) op drums. Maar toen hij Gunther Licket zijn immer-strakke ritmesecties in voorgaande bands als Impala en Arizona Gold hoorde, ging de bal al snel aan het rollen.
Het ‘echte’ debuutalbum Little Man Blues werd opgenomen in 1997, met de hulp van Mauro Pawlowski. Vooral toen de Amerikaanse producer Steve Albini (Shellac) het tweede album Songs from the Heart in 1999 opnam, werd België op de wereldkaart gezet van de underground noise-rockscene met onder andere voorprogramma’s van Fugazi, Unsane, Girls Against Boys en Sonic Youth.
De daaropvolgende no-nonsense-beukende albums 13 Basic Hate Tracks en Two Man Army waren dus enkel maar een bevestiging voor het aanstormende nieuwe millennium. Jaren gingen voorbij, maar hun passionele drive bleef bestaan. Tussen 2007 en 2015 brachten ze nog vier albums uit die zowel de oudere als jonge generatie wist te pruimen. Deze band deed gewoon wat we allemaal dachten: ‘Fuck ‘m All’.
En ja, na 25 jaar DIY mag er naar onze mening wel een album uitkomen met een overzicht van hun uniek repertoire. Verwacht van VANDAL XXV niets anders een heerlijke trip van gestoorde riffs, allesomvattende fuck-off teksten en een tempo zo strak waar onze kleinste poriën nog jaren van zullen genieten.
Als kerstgeschenk krijgen we er zelfs een cd met onuitgegeven live-opnames en b-sides in onze schoot geworpen. Ongetwijfeld een mooi cadeau van deze Belgische band die ons toch maar weer fier doet zijn op deze kleine wereldbol.
