Almost Optimistic. Het is een titel die ons gezien het huidige politieke landschap wat doet grijnzen. Maar als we het louter en alleen over muziek moeten hebben (wat niet altijd zo gemakkelijk is) dan snappen wij de bedoeling ervan maar al te goed.
Zelf hebben de vier van Those Who Didn’t er het etiket van depressieve feelgoodsongs opgeplakt. Een plaatje dat klopt. Muziek dat harder aankomt dan een muilpeer van Delfine Persoon en je knock out tegen de touwen slaat, maar het is evengoed geschikt om er lekker mee door de tuin te gaan huppelen. Of hoe het ook wel een beetje aanvoelt als dat orkest op die boot die op zijn tocht een ijsberg tegenkwam. Verzuipen in uw eigen verdriet en het nog leuk vinden ook!
Op de ep staan vijf songs. Allen instrumentaaltjes, goed voor een wow-gevoel van net geen 15 minuten. Een band die bestaat uit Fré Duran (ex-Grim msons), Jan Douws (King For A Day), Michael-John Joosen (The Girl Who Cried Wolf, Moonbeast, Billie Rodney, Ebbenflow) en Patrice Van Damme (ex-Grimmsons, ex-Solid Spaces). De Antwerpenaren die zich lieten inspireren door Bauhaus, Berlijn, bier en Bukowski zijn tuk op korte liedjes en naar eigen zeggen is het een mix van Post-Everyting en Pre-Nothing.
Je kan er een heleboel namen op plakken, en dat kan gaan van Tortoise, Mogwai, Godspeed! You Black Emperor, Motek tot Celestial Wolves. En eigenlijk, eerlijk als we zijn, kunnen we er nog wel zo’n paar verzinnen die u naar de richting van Those Who Didn’t moeten trekken.
Lichtjes briljant dus, en zo waar een kwartier van uw leven waar u achteraf nog veel genot van zal kunnen hebben. Gratis (zo gaat dat tegenwoordig) te beluisteren op Soundcloud en Spotify. Verplichte check!
