Voor het nieuwe album van The Underground Youth wilde frontman Craig Dyer iets helemaal anders doen dan wat de band in het verleden deed. Zijn missie voor Décollage was om liedjes te maken bestaande uit stukken die hij uit andere muziek haalde en deze te combineren met andere samples. Een collage maken van stukjes geluid dus. Hij ging aan de slag met hiphop-drumsamples, Lee Hazlewood-achtige strijkarrangementen en op Serge Gainsbourg geïnspireerde Mellotron-melodieën.
Dat idee is niet nieuw, want tijdens de triphop rage deed bijna iedereen dit ook al. De nieuwe plaat van The Underground Youth heeft dan ook een triphop-vibe met een duidelijke The Underground Youth-stempel. Tekstueel heeft Dyer het op deze plaat over adoratie, afkomst, originaliteit, hallucinaties over revolutie en de hoop dat er iets beters is dan ‘dit’. Wie dacht dat de band met Décollage een vrolijk plaatje maakte, is eraan voor de moeite. Deze langspeler telt acht intense, duistere tracks die knap zijn opgebouwd met sfeervolle strijkersamples, triphop-beats en Dyers duistere, bezwerende stem.
Af en toe krijgen de nummers een psychedelische shoegaze toets door de bijzondere gitaren, maar deze fungeren meer op de achtergrond. In sommige nummers verzorgt Gloria De Oliveira de achtergrondzang wat zorgt voor afwisseling met de doorleefde, van een donkere Mark Lanegan-touch voorziene stem van de frontman.
Alles klinkt intens en meeslepend. Zelfs het geruis van de samples is geen stoorzender, maar een sfeervolle meerwaarde. Dit smaakt zeker naar meer, dus hopelijk blijft dit gezelschap deze weg volgen.
Facebook – Instagram – Spotify
