Uit Australië komt hij, de synthesizerfreak die onder de noemer The Orphaned Bee zijn muzikale exploten aan de mensheid probeert te slijten. Ten noorden van Brisbane, de Sunshine Coast, is de plek waar Brett Tollis zijn inspiratie haalt voor zijn debuut.
Hij laat zich bijstaan door drummer Alex O’Toole en hier en daar wat piano van Ron Pollard. De stem doet hij soms zelf, soms is het die van Laura Boettcher, al is het meeste van het album instrumentaal.
De naam van zijn project is mooi gevonden. Actueel ook, want bijensterfte is al lang geen unicum meer. Jammer genoeg is dat zowat het beste dat dit project en deze plaat te bieden heeft.
Muzikaal klinkt het in onze oren allemaal nogal als oubollige synthesizermuziek, als een Jean-Michel Jarre met een verkoudheid die een potje dungeon synth begint te spelen.
We gingen recent naar zo twee van die synthesizerwizards kijken in de Pit’s (Kortrijk, Quest Master en Victorian Specter, verslag) en zijn beide keren weggelopen. Met deze cd is het eigenlijk een beetje hetzelfde verhaal. We zijn blijven proberen maar het helpt niet. We kunnen niet snel genoeg naar een andere kamer verkassen.
Het zal iets voor de liefhebbers zijn want deze deuntjes zijn niet aan ons besteed.
