Muziek is nooit zomaar muziek, het schrijven van nummers is niet altijd voldoende om in het oog te springen. Het moet vernieuwend zijn, immens populair klinken, of zo hard tegen de schenen schoppen dat het wel aandacht moet krijgen. Niets van dit alles bij The Gotobeds, de indiepunkers uit Pittsburgh maken muziek geïnspireerd door bands als Wire, Pavement, Shellac en zielsverwanten en wagen zich niet aan muzikale revolte. Althans toch niet op niveau van de songs.
Wat begon als een guest appearance van Joe Casey tijdens hun tour met Protomartyr, groeide – eerder bedoeld als grap – uit tot een trap mix. Waarbij Debt Begins At 30 zo op elk nummer een bevriende muzikant verwelkomt. Waar dit in hiphop milieus schering en inslag is, is het vrij uniek in indie middens. Een gevaarlijke gok ook, je zou er zomaar je eigenheid mee kunnen verliezen. Het is echter de manier van The Gotobeds om hun buitenbeen in de verf te zetten. Terwijl ze muzikaal teren ze op de vorige decennia, dolt hun modus operandi met het heden.
Wie nog nooit gehoord had van The Gotobeds hoeft zich geenszins te schamen. De heren opereren vooral in hun geboorteland en ondanks hun oerdegelijkheid missen ze een secret ingredient dat hen onweerstaanbaar maakt. Promotioneel is het dan ook een sublieme zet om niet alleen Joe Casey en Greg Ahee(Protomartyr), maar ook onder andere Bob Nastanovich (Pavement), Victoria Ruiz (Downtown Boys) en Bob Weston (Shellac/Mission Of Burma) op de kar te laten springen.
Het mag duidelijk zijn waar de heren hun mosterd halen. Voor al wie zich even graag tegoed doet aan deze inspiratiebronnen, zal Debt Begins At 30 een meer dan aangenaam luisterstuk zijn. Van de gebetenheid van Casey in Slang Words, de naiëve lichtzinnigheid van Pavement in 2:15, de valse trage gitaren en gekeel van Nastanovich in Dross tot het uitdagend Spaans van Ruiz in Debt Begint At 30 – Alt (de alternatieve versie van het nummer dat de plaat afsluit), alle invloeden zijn soms letterlijk, soms lijfelijk en vaak beiden prominent aanwezig.
“You are my swan song/you are not anyone” wordt er gezongen tijdens het opwindende Poor People Are Revolting. Debt Begins At 30 is geen zwanenzang, ook geen revolutie, wel eentje waarvoor de repeatknop is gemaakt en die na elke luisterbeurt een stukje beter lijkt te klinken.
