Er lijkt maar geen einde te komen aan de tsunami van Belgische releases. Superglue For The Broken, is Tangled Horns vierde cd. Na een paar jaar bezinnen was men klaar voor een nieuwe plaat. Dennis Van der Auwera is de nieuwkomer op gitaar. Alle tien songs op Superglue For The Brokenwerden live ingespeeld.
Tangled Horns speelt nog steeds een mengeling van grunge en alternatieve rock met veel stoner invloeden. Men start op het eerste nummer onmiddellijk met lekker scheurende gitaren. De strot van Tim Van de Plas brengt veel afwisseling, hij verandert gemakkelijk van toon zonder geforceerd over te komen. De samenwerking met producer Peter Kloos (Motorpsycho, Death Valley) geeft de plaat een goed klinkende sound.
De song Superglue For The Broken laat horen waar de mosterd gehaald werd. Krachtige riffs en volle zang die een mix van Queens Of The Stone Age en de Foo Fighters laten horen. Halfweg de cd wordt het wat rustiger en slaat men met The Timeline Is A Noosede weg op van de alternatieve rock. Midden in het lied breekt men terug los met vette gitaarloops, Nirvana komt hier even meespelen.
Met Dennis Van Der Auwera in de rangen heeft Tangled Horns een extra troef. De flitsende gitaarsolo’s en ronkende riffs bezorgen heel wat afwisseling. We merken dat hier een boeiende live band aan het werk is. Op Destination Tipping Point houden de bandleden zich helemaal niet meer in. Een geweldige gitaarmuur wordt opgetrokken en in ons strot gestampt. We laten de nekspieren hun werk doen. Destination Tipping Point is samen met Pillow Fortress één van de vetste tracks op de cd.
Is deze plaat oude wijn in nieuwe vaten? Neen, niet echt. Tangled Horns is met Superglue For The Broken als een lekkere cuvee: openen, decanteren en wat tijd geven. De smaak wordt bij ieder slokje eleganter en beter. Tangled Horns heeft met deze plaat progressie gemaakt en raakt deze cuvee nooit op.
