Ook al betekent Syml in het Welsh “simpel”, is de muziek van Brian Fennell dat niet. De man maakt gelaagde, sfeervolle songs met af en toe een jazzy, folky en americana knipoog. Dit project wordt nog steeds gelinkt aan het hitje Where’s My Love van het naamloze debuutalbum uit 2019, maar ondertussen is Nobody Lives Here zijn derde langspeler en ook hierop pakt de man uit met alleen maar straffe songs.
Volgens Fennell is het zijn beste album tot nu toe. Hij heeft alles zelf geschreven, opgenomen en geproducet. Het is een eerlijke reflectie op het menselijke bestaan: de zoektocht naar betekenis, het omgaan met verlies en de schoonheid van de tegenstellingen in het leven. Dat klinkt allemaal best zweverig, maar past volledig in het Syml-verhaal waarin de songs dromerig klinken met af en toe een melige ondertoon.
Wie dacht dat Fennell het deze keer iets anders zou aanpakken zal alleen maar teleurgesteld zijn, want deze singer-songwriter blijft koppig verdergaan op het pad dat hij altijd al volgde. Geen nieuwe insteek en noch minder nieuwe invloeden dus. Alles blijft bij het oude, en kabbelt rustig voorbij zonder dat we een keer echt weggeblazen of verrast worden.
Dat maakt Nobody Lives Here daarom geen slechte plaat, maar zeker ook geen vernieuwende. We nemen aan dat Syml-fans dat niet erg vinden, die kunnen zich opnieuw wikkelen in dat vertrouwde warme deken. Het is dan ook niet verwonderlijk dat het optreden van Syml op 4 april in het Wintercircus in Gent al lang uitverkocht is. Er zijn wel nog tickets voor het concert in De Roma in Antwerpen op 15 oktober.
