Het moet prettig toeven zijn in het hoofd van Pascal Deweze. Daar huizen een geüpdatete versie van de vier Beatles en hun producer George Martin voor de prijs van één. In 2002 liet Deweze de eerste Sukilove-langspeler op de wereld los, en de wereld wist: yep, dit is een band die wil, kan en durft. Meer dan 20 jaar later wordt die plaat terug uitgebracht en ze klinkt nog steeds fris en prachtig en alsof ze gisteren werd opgenomen.
Denk aan Beck ten tijde van Sea Changes. Denk aan de gecontroleerde rommeligheid van Pavement. Denk aan Sparklehorse. Denk the fab four en hun witte en latere elpees. Denk aan van allles. Maar vooral een onvoorspelbare band met een eigen smoel die nooit twee keer hetzelfde nummer maakte. Topkwaliteit van de bovenste plank waar in dit apenland bizar genoeg amper oren naar was.
De dertien nummers worden aangedreven door, en zijn gewoven rond Dewezes stem en akoestische gitaar. Soms duren ze een minuut en een klets, soms zes. En altijd duren ze te kort, je wil meer, meer, meer. Dit is een plaat die je ‘s ochtends, ‘s middags en ‘s nachts kan draaien. Altijd prijs.
De plaat komt uit op 28 maart en kan je hier bestellen
