Home ReviewsAlbum Reviews SPONTANEOUS LIVE SERIES 012: Timothée Quost ft. Àlex Reviriego, Zofia Ilnicka, Ben Whitehill and Laure Boer, Live at 6th Spontaneous Music Festival (Spontaneous Live Series)

SPONTANEOUS LIVE SERIES 012: Timothée Quost ft. Àlex Reviriego, Zofia Ilnicka, Ben Whitehill and Laure Boer, Live at 6th Spontaneous Music Festival (Spontaneous Live Series)

by Patrick Bruneel

Zoals gebruikelijk bij het label verschijnen opnames van het vorige event op de datum van het nieuwe jaarlijkse event. Op 6 oktober laatstleden was er de zevende editie van het Spontaneous Music Festival in de Dragon Social Club, Poznan, Polen. Tijd om de opnames van het festival uit het jaar 2022 op te poetsen en aan de ruimere mensheid te presenteren.

Meestal worden de opnames enkel digitaal uitgebracht. De twee stukken waarin de Franse trompettist Timothée Quost als leider naar voren treedt, verschijnen dit keer op een fysieke drager, een zilveren schijfje met name. Quost, die deel uit maakt van onder meer Escargot, Été Large, LEONEsurprise, Les Astragales en Quostet, speelt net zo goed met ensembles waarvan hij al dan niet al eerder met de leden aan de slag ging.

Op deze cd staan twee sets die Quost vorig jaar ten beste gaf. Zoals gewoonlijk werden ter plekke trio’s gevormd waarvan de organisatie dacht dat het gensters zou geven. Het is de dus letterlijk het ontdekken van elkaars kunnen.

In de eerste set wordt hij geassisteerd door de Catalaanse contrabassist Àlex Reviriego en de Poolse fluitiste Zofia Ilnicka. Tijdens de tweede set horen we de Britse gitarist Ben Whitehill en de Franse Laure Boer, die in de weer is met dau bau (een Vietnamees instrument, độc huyền cầm (獨絃琴), elektro-akoestische klanken en zelf in elkaar geknutselde elektronica, waaronder een oude telefoon die ze aan een gitaarversterker koppelde.

De twee sets, samen een klein uurtje, laten wonderlijke klanken horen die de beide trio’s uit hun instrumenten halen. Geen gewone klanken meestal, maar schrapen, zoeken, tonen tot een klank vervormen, de essentie uit elkaars muzikale inzet halen.

En toch klinkt het nergens gezocht of een kakofonie, al lijkt het op het eerste gehoor eerder als het ontdekken van de mogelijkheden van de instrumenten. Zelfs de fluit werkt niet op onze zenuwen, en dat is heel uitzonderlijk.

Heel geslaagde improvisaties waarmee de organisatie bewijst verder te kijken dan hun neus lang is, dat is het uiteindelijke resultaat.

BANDCAMP / FACEBOOK

You may also like

This website uses cookies to improve your experience. We'll assume you're ok with this, but you can opt-out if you wish. Accept Read More