Wie dacht dat postpunk iets Nordic is dat per definitie enkel bedreven wordt in druilerige natiestaten aan de Noordzee kunnen we bij deze even van het tegendeel overtuigen. Ook Italië is een bloeiende postpunkscène rijk. Soviet Soviet uit Pesaro maakt daar, met stijgend succes, al een kleine tien jaar deel van uit. Vorige week kwam de tweede langspeler uit van het trio.
Endless telt negen perfect gemixte nummers waarvan het merendeel klinkt als Interpol, maar dan wel Interpol in de zesde versnelling. Niets tegen een hoog tempo, en nog minder tegen Interpol, zolang er maar wat variatie in het geheel zit. En daar mangelt het bij Soviet Soviet een beetje.
Zowat alle nummers op dit bijzonder gelijkmatige album zijn probleemloos onderling inwisselbaar. De sovjets bewijzen prima muzikanten te zijn, maar wie het album in één keer beluistert krijgt negen maal na elkaar hetzelfde nummer te horen, zo lijkt wel. De schijfjes eenheidsworst volgen elkaar onverstoorbaar in sneltreintempo op.
Nochtans bewijst de band zelf dat het anders kan dan deze herhalingsoefening in overdrive. In Pantomime, net voorbij half time, wordt de geijkte formule (even) verlaten en klinkt de band plotsklaps een stuk ruwer en vooral spannender. Zo had het ook gekund in de overige nummers. Volgende keer anders en beter.
