In 2017 maakte de Leuvense/Engelse shoegazeband haar debuut met de prachtige Ease ep. Het jaar daarop volgde het ijzersterke album Aurora dat alles in een stroomversnelling zette. De band was bijna non-stop op tournee in binnen- en buitenland en als covid-19 niet alles plat had gelegd, hadden we nu nog geen tweede Slow Crush-album want dan hadden ze alle tijd moeten steken in een Europese tournee met La Dispute.
In april kregen we gelukkig nog nieuw werk van Slow Crush met de Reel ep, waarop duidelijk te horen valt dat het gezelschap niet enkel een indrukwekkend gitaargeluidsmuur wou neerzetten, maar ook wat subtiele gitaarlijnen. We hoopten dat deze evolutie zich zou doorzetten naar het nieuw album en dat is inderdaad het geval.
Op Hush komen Isa Holiday en co met een breder klankenpalet dan op Aurora. Natuurlijk blazen ze ons nog steeds van onze sokken met een sublieme geluidsmuur maar er wordt afgewisseld met dromerige, zweverige klanken die ons doen denken aan de Cocteau Twins-sound die Robin Guthrie gecreëerd heeft. Door die variatie in hun songs klinkt Slow Crush anno 2021 nog indrukwekkender dan ooit.
Met tien wondermooie songs pakt dit viertal ons volledig in. Daar waar de band op het debuut nog een beetje eigenheid miste hebben ze die ondertussen zeker gevonden. Slow Crush is geen kopie van Slowdive of My Bloody Valentine maar een band met een eigen intens shoegaze geluid en dat levert een gouden tweede album op.
