Op 20 maart en op 22 of 23 september (hangt een beetje af van het jaar) passeert de zon precies loodrecht boven de evenaar en duren dag en nacht exact even lang. Die dag noemen ze (zoals je ongetwijfeld wel weet) de equinox. Twee dagen in een heel jaar waarop er, toch tenminste op één vlak, een wereldwijd evenwicht bestaat.
Of bovenstaand astronomisch wist-je-datje de reden is waarom Sara Salvérius haar plaat zo genoemd heeft? Geen idee, al zou het wel kunnen dat ze, twee jaar na haar debuut Trapped In Sight waarin ze de plotse dood van haar zus een plaats probeert te geven, een nieuwe equilibrium heeft gevonden in haar leven.
Hoe het ook zei, Sara presenteert op haar tweede album twaalf nummers gespeeld op accordeon zonder effecten, loopers, begeleiding of andere franjes. Niet evident want, laten we eerlijk zijn, het accordeon is nu niet meteen het meest sexy instrument.
En toch blijft ze boeien vanaf de korte intro Sirius Calling tot de vervolmaking van de cirkel in Sirius. Onderweg horen we technische huzarenstukken zoals het stevig doorwalsende Aurora en het wat naar minimalisme neigende Phase 6. Hier en daar horen we folky dansmuziek (Helios, PMK), staccato arpeggio’s (Equinox), knipogen naar filmmuziek (Sepia, Full Nest Syndrome) en nog veel meer.
Equinox is een album dat je de kans moet geven om te groeien. Als niet getrainde beluisteraar van het betere accordeonspel vergt het best wat oortraining om de nuance in het spel van Salvérius te leren appreciëren. Eens je die horde genomen hebt, is het genieten van begin tot eind.
Je kan Equinox bestellen via de website van Sara.
