Geboren in Mississippi, opgegroeid in Louisiana, blijven plakken in Nashville: als je jezelf zo omschrijft, heb je meteen onze aandacht. Sara Bug heeft de perfecte snik in haar stem en brengt een soort americana die als een film voor je ogen ontvouwt.
Southern kitsch, zo noemt Sara het zelf. Wanneer je debuutplaat begint met de woorden “My whole life through, I want to die with you” en je dat nummer dan nog eens lardeert met strijkers, schurk je inderdaad tegen de kitsch aan. Toch vliegt Sara nergens uit de bocht. Daarvoor zijn haar emoties te oprecht, haar stem te verfijnd en haar teksten te vakkundig gesmeed.
In Rosebank neemt ze je mee achterop de motorfiets, een wilde rit over bochtige wegen waar Sara gek genoeg helemaal van tot rust komt. Andere hoogtepunten zijn Lotta Pride, Ride on Sundys en de maffe musical Back In Nashville, waarmee de plaat eindigt.
Niet elk nummer is even prachtig. Zo had Lost Track van ons ook echt verloren mogen gaan. Ook Purgatory is wat te gezapig. Maar dat vergeef je haar wanneer je de rest van dit album hoort of alleen al de vertederende manier waarop Sara in Doo Doo Song zingt “Lately I’ve been sleeping in your sweater.”
Sara’s eerste album is als een tocht door dat broeierige zuiden van de VS, of toch zoals wij ons dat voorstellen: eindeloze wegen, slaperige stadjes tussen kronkelende rivieren en her en der ‘diners’ waar de serveerster droomt van een bestaan als superster terwijl ze je koffie bijschenkt. Met deze plaat komt die droom voor Sara Bug alvast heel dichtbij.
