Voor wie heimwee heeft naar Cocteau Twins was 2024 een topjaar want het album The Moon And The Melodies (dat de band opnam met Harold Budd) werd dit jaar heruitgebracht op vinyl. Zangeres Elizabeth Fraser toert momenteel opnieuw met Massive Attack. Bassist Simon Raymonde bracht dit jaar zijn boek In One Ear uit, waarin hij vertelt over zijn jaren bij deze legendarische band.
En gitarist Robin Guthrie bracht nieuwe muziek uit. Guthrie had een grote invloed op het geluid van de band met zijn gitaareffecten en zijn solowerk klinkt als een instrumentale Cocteau Twins. De afgelopen jaren bracht hij af en toe een single uit en dit jaar verschenen twee ep’s van zijn hand. Volgende maand brengt hij zijn albums Carousel en Emeralds terug uit op zijn eigen label Soleil Aprés Minuit.
Terug naar zijn nieuwe ep Astoria echter waarop, net als op voorganger Atlas, vier instrumentale stukken staan. Het plaatje opent met het veel te korte A Most Remarkable Woman dat heel rustig open bloeit tot een magisch mooie bloem en dat wat ons betreft eigenlijk dubbel zo lang had mogen duren. Bij Starting Fire hangt van in het begin warme melancholie in de lucht en die blijft de hele tijd hangen op de mooie gitaarlaagjes die Guthrie hier heeft opgebouwd.
De ambient schuif wordt opengetrokken tijdens het zweverige Jura met zijn bloedmooie soundscapes en dromerige, wazige gitaarklanken. Een baken van rust. Die gemoedelijke sfeer zit ook in afsluiter Smoulder. Een echoënde gitaar speelt de hoofdrol, terwijl af en toe een piano-akkoord het nummer subtiel aanvult. Als de drums rustig invallen, gebeurt ook dat heel ingetogen, het maakt het plaatje compleet. Robin Guthrie is er weer in geslaagd om een plaat te maken vol magische songs die we ongetwijfeld voor eeuwig zullen koesteren.
