Het uit Brighton en Londen afkomstige Plurals zoekt zijn muzikale weg sinds 2007. De bezetting van het project durft gaandeweg al eens te wijzigen, maar de premisse om via improvisatie bezwerende drones te maken waarin al dan niet wat plaats voor noise wordt gemaakt, blijft behouden.
Elk album dat wordt uitgebracht werd live geïmproviseerd. Soms zijn het fragmenten uit een lange livesessie (zie Atlantikwall van vorig jaar, ook al op Silken Tofu, een dubbel-cd gedestilleerd uit vier uur muziek) of, in dezelfde lijn, delen uit een studiosessie, zoals het geval is met Tri Tone. De beste stukken uit een drie uur durende studioperformance werden verknipt, herwerkt, opnieuw verknipt tot uiteindelijk Sun Lock en Bas Fond klaar waren.
De twee nummers duren elk meer dan twintig minuten (een plaatkant per nummer) en geven een goed beeld van waar Plurals voor staat. Als trio dit keer trouwens, en als we het goed hebben met Ecka Liena aan het roer, die ook solo verdienstelijk werk uit brengt.
Drones die langzaam opbouwen, ruimte laten voor subtiele klanken en belletjes, een ietwat donkere sfeer neerzettend, doen waar Plurals goed in is. Op Tri Tone, gelimiteerd tot 300 exemplaren (op doorschijnend vinyl!), is er van de noise die in veel werk van deze Britten valt te ontwaren, nauwelijks tot geen sprake. Het kan ook anders, zullen ze zelf hebben gedacht. Zichzelf herhalen zit er bij Plurals namelijk niet in. Elk concert, elke sessie, wordt gezocht naar andere manieren om hun versie van drones zo effectief mogelijk over te brengen.
Als trio klinkt Plurals meer reflecterend, meer berustend en elkaar met beperktere middelen uitdagend, zonder de behoefte te hebben, zoals voorheen dikwijls gebeurde, middels noiseopflakkeringen uit de band te springen. Traag en zelfzeker bouwen de twee stukken op, de gemoedstoestanden van de drie leden in klanken omzettend.
We verkiezen zelf ‘Sun Locked’, omdat dit het stuk is waarin er het meeste gebeurt qua geluidsspielerei, ingebouwde samples en drones die laagje op laagje verder worden verrijkt. In dit stuk wordt een superieure donkere sfeer neergezet, die zelfs ietwat verontrustend op de luisteraar overkomt. En net daarom vinden we Plurals zo de moeite.
