De Gentse garagenoisethrashpunks verenigd in het opstandige Pink Room, legden onlangs hun eerste volwaardige ei in de vorm van een full album. Naam: Zum Kotzen, drager van acht nieuwe songs van hevig knetterende orde. Platenhuis-medeplichtigen van dienst zijn Zoe Zoe Records en Belly Button Records.
Voor het album, opvolger van de ep Relationshit die vorig jaar met een oerschreeuw naar ons hoofd werd geslingerd, werkte het noisy trio samen met Thomas Valkiers, bekend van zijn werk met Equal Idiots, New Moon, Tubelight e.a., om in de Audioworx studio de plaat live op te nemen.
En zo klinkt het ook: live, rauw, met een paar welgekozen hoeken af. Een verdedigbare keuze, Pink Room moet je vooral live (willen) meemaken. Steeds een stevig feestje voorzien van rondspattend vocht en heel wat decibels. La meilleure garantie pour une ambiance gaie quoi.
De plaat wordt slependerwijs ingezet met punkblues die je jammerend tegemoet komt in Wasted. Klinkt als een goeie update van The Gun Club. De soundtrack bij onzalige post party naweeën. Meteen ook het beste dat de plaat te bieden heeft.
Slepen blijft het niet doen. Voor Chinchillay wordt vlotjes twee versnellingen hoger geschakeld. Dat rücksichtslose tempo wordt aangehouden tot Fafafa waarmee de deur luid brullend wordt dicht gesmakt. Toeval of niet; ook live vormt dit aanstekelijke gebrul meestal het sluitstuk van de feestelijkheden.
Tussendoor maken het razende Love en de averechtse noise die het trio vraagtekens etaleert (???, track 6), het meest indruk. Zum Kotzen is een half uur catchy punkrock, to the bone. Een uitstekende release waarmee Pink Room uitdrukkelijk solliciteert naar een zichtbare plaats in de eindejaarslijstjes.
