Sinds 1981 is Parade Ground één van die bands die een stevige stempel achterliet in de Belgische scene van elektro, minimal, synthpop, EBM, newwave, coldwave en industrial. In de jaren negentig hielden de broers Jean -Marc en Pierre Pauly het vrij stil, maar met meer dan 30 jaar ervaring brachten ze nu een live-album uit. Waarom dat album er precies nu komt, leggen de heren zelf uit: “Sinds de banden opnieuw zijn bewerkt, geremasterd en versterkt door Patrick Codenys (Front 242) en onszelf, hebben we een ongelooflijk aantal optredens gespeeld en konden we een sterke podiumband worden. Onze optredens worden gewaardeerd door een breed publiek, door de veelzijdige muzikale benaderingen van de band. Iedereen kan er zich in vinden en de opname komt echt overeen met wat we op het podium brachten, inclusief alle emotie, woede, de melodieën en de kracht.”
Bij de tracks op dit album vind je 6 favoriete nummers van de fans en 5 onuitgebrachte nummers van hun nieuwe, aankomende album. Alle 11 live gebracht op één van hun optredens in Frankfurt in 2018.
Laaiende alarmen openen de hit onrustwekkend en het is helemaal niet verwonderlijk dat er van Gold Rush ook een tweede versie op dit album staat, want dit nummer is één van de best gesmaakte Parade Ground-nummers. De Gold Rush Trains Fall-versie laat een onbezorgde, meer opzwepende indruk na. Ook in Strange World horen we een sirene-achtige sound die opent en de sterke ritmes geven meteen zin om mee op en neer te springen tot aan de strakker klinkende, afgelijnde passage.
Een poppy enthousiasme druipt van Moans, terwijl het eerder futuristisch dansnummer Hollywood een melancholisch donkere sfeer blijft bieden. Het doorgedreven Action Replay is er eentje met een hele lading eighties-nostalgie in zijn sound. ‘Insane Inside…’ deze woorden blijven hangen gedurende het door angst gedreven nummer Divine Me. De chaotische gedachtenstroom werd zowel muzikaal als instrumentaal sterk weergegeven.
Ook de nieuwe nummers klinken enorm goed: het echte postpunkertje Lady’s Head klinkt intens en pittig. Opzwepende ritmes die noisy aankomen, horen we in No en Tears kruipt tot in emotionele dieptes om helemaal opnieuw tot ons zelf te komen.
Dit knappe live-album doet je nostalgisch terugkijken naar vroeger en tegelijk uitkijken naar dat nieuwe werk dat binnenkort zal verschijnen. Zonder de kenmerkende Parade Ground-rode draad kwijt te geraken in het nieuwe werk, klinken de oudere nummers nog steeds actueel, waardoor dit album als een perfect aaneen geregen geheel klinkt. De vocals lijken minder (toon)vast, dus voor dat aspect verkiezen we toch de studio-albums. Maar aan kracht boeten de heren niet in , want al de ‘power’ van op het podium wisten ze maar al te goed op dit plaatje te persen!
En toch is dit dé reden om nog eens een live-album te kopen dat je meteen zin geeft om naar een optreden van Parade Ground te snellen. En dat kan, maar voorlopig enkel in Duitsland, dus hou hun Facebook-pagina in het oog!
