Het concept van Consouling Sounds is een hecht blok, dat staat als een huis. De kersverse herfstappel die op dit succulente label van de boom valt, is de debuutplaat van OVTRENOIR wat staat voor oerkracht en diepdonkere herfstkleuren van Île De France, Paris. Fields Of Fire zal alles bieden wat een Consoulingfanshartje sneller doet slaan. Als je op zoek bent naar destructie, genezing en het clichématige opstaan uit de doden (as, massa’s as), luister dan vollen bak naar OVTRENOIR. Dikke duim ook voor het angstaanjagende artwork van Hideyuki Ishibashi.
Phantom Pain is de perfecte sludge opener met angstige gitaren en een logge drumpartij van Julien Taubregeas. We horen meteen de krachtige stem van gitarist William Lacalmontie. Als Dehn Sora een extraatje grunt en gitaar toevoegt, komt de postmetalsaus pas echt op kookpunt. Niet te lang en voldoende geroerd. Heerlijke opener. Wires is van bij de aftrap beenhard en heeft een Deftonesflair in de gitaarnagalm. Bassiste Angeline Seguelas kan zich laten gelden. Een blonde bassiste in een zwartgallig mannelijke burcht trekt natuurlijk de aandacht, maar dat zullen we pas live kunnen ervaren. Briljant nummer!
Echoes van Amenra klinken door in het voorlopig langste nummer van de plaat. En wat voor een nummer. Na een kleine twee minuten komen we in een sludgemaalstroom terecht die meteen wordt afgeblokt door mysterieuze feedback maar volgens de regels van de postmetalkunst harder en dwingender dan ooit herneemt. De ritmesectie van OVTRENOIR slaat voortdurend gensters. Kan hier echt geen vaccin tegen covid-19 uitgepuurd worden? De ingetogen riff en fluisterende stem waarmee Kept Afloat voorbij slentert is op een totaal andere manier even indrukwekkend en zorgt voor welgekomen verademing want de schade die Those Scars Are Landmarks veroorzaakt is van die grootteorde die de titel laat vermoeden.
De sound van OVTRENOIR voedt de verwachting een apocalyptisch loodzware epiloog als aanzwellend onheil op ons dak te krijgen. Ontstemde gitaren, in de betekenis van misnoegd, geven ons meteen gelijk in I Made My Heart A Field Of Fire. Het epische slot doet terugdenken aan de allesverwoestende bosbranden in New South Wales in januari van dit vermaledijde 2020. Dit is tevens de vooruitgeschoven single die deze plaat in the picture moest zetten, met succes dus.
Slumber is het postmetalen slot dat de deur van dit album op plechtige wijze vergrendelt. Rollende drums geven de voorzet voor een spervuur aan gitaren en de gekwelde stem van Lacalmontie. Consouling Sounds heeft het verdorie weer goed in de gaten gehad. Indrukwekkende plaat van een band die ons zelfs in covidbubbelsituaties live ongetwijfeld in vervoering kan brengen.
