Onsturicheit aka de Antwerpenaar, maar sinds een eeuwigheid en de komst van de jaren van verstand bewoner van Ledeberg (bij Gent), Peter Moorkens debuteerde een paar jaar geleden, na enkele digitale releases, met de gelimiteerde cassette Angstzweet. Opvolger Waan kreeg dezelfde behandeling en werd net zo goed slechts op drieëndertig exemplaren uitgebracht.
De drie erna volgende releases werden niet meer op cassette uitgebracht, maar meteen op cd. Splinter; Impressies en In de Nevelen zijn de titels die deze albums meekregen. Titels, dat is iets waar Moorkens heel goed in is, al van in de tijd van zijn louter digitale releases.
Kwaadkruid, De Verworvenheden Van Het Land en De Gemalen Van De Oerchaos zijn slechts enkele typerende voorbeelden. Het zijn titels die de veelal instrumentale muziek zouden kunnen duiden, waren ze niet steevast net iets te cryptisch.
De vijf cd’s die verzameld werden in deze luxebox, gelimiteerd tot vijftig exemplaren, bevatten een heruitgave van de twee voornoemde cassettes en drie cd’s. Elk van hen is uiteraard ook afzonderlijk, en minder gelimiteerd, verkrijgbaar. De set zelf geeft wel een mooi beeld van de evolutie van de muziek die Moorkens maakt. Gemakshalve wordt die onder de noemer Berlijnse School gepropageerd, al horen we hier en daar ook nummers die gaan voor verdieping en verbreding.
Zeker de stukken waar hij werkt met gesproken woord, waarvan de oorsprong niet altijd duidelijk is, hebben een bevreemdend effect. Opener Spreek Heilzaam van Waan is er zo eentje, net als Een Deur Op Een Kier Intrappen (Angst-Zweet Deel 2) van Splinter. Het gescandeerde Spreek Heilzaam jaagt gegarandeerd al een deel luisteraars de mistige gordijnen in, waar ze lekker kunnen blijven hangen voor de rest van het album, dat een stuk rustiger is.
Moorkens gebruikt heel veel modulaire synthesizers voor zijn muziek. Op Impressies gaat hij dan weer de tribale toer op, al is Joost Carpentier hier degene die de hoofdverantwoordelijkheid draagt. Denkbeeldig Tentenkamp werd live opgenomen tijdens RSD 2017 voor de deur van de toenmalige Wool-E-Shop. Carpentier mocht een verregaande deconstructie doorvoeren, wat net zo goed tot een intrigerend resultaat leidt.
Niet elk nummer van de set is even geslaagd. Zo vinden we Zweet veel te lang duren. Dat blijft echter een uitzondering, want meestal weet Moorkens voldoende variatie aan te brengen aan de uit zijn modulaire synthesizers ontlokte tonen en melodielijnen. Vijventwintig stuks in totaal. Voor een intense luisterbeurt met de vijf cd’s na elkaar misschien net iets te veel van het goede. Alhoewel.
