Er zijn artiesten bij wie de neuzen voor vernieuwing met onbesuisd experiment steeds op scherp staan. Peter Moorkens hoort met zijn project Onsturicheit, bij de slaapkamerknutselaars die daar tijdens de Covid-19 quarantaine ten volle gebruik van maakten. Het grotendeels stil leggen van onze samenleving veroorzaakte bij Moorkens een kwelling van reflecties en inspiratie waarbij de (beschermende) maskers een hoofdrol gingen spelen.
De schoonheden van de Herderinnen… is een digitale release waarbij de laatste stofdeeltjes uit de modulaire synthesizers los geschud worden. De nadruk van dit werkje ligt op het verkennen van de sonische grenzen, verweven met het experimenteel uitdiepen van de samplemogelijkheden. Moorkens blijft herkenbaar speels met zijn geluidsproducties. Hij laat nu ook wat jazz-achtige basloopjes horen tussen de elektronische gekheid van deze opnames. De nummers zijn gecreëerd met een speciale sample unit case die de oneindigheid van alle mogelijke klanken, samples en sferen bevestigt.
Bepaalde delen in de chaotische geluidsspinsels verliezen wel wat kracht in de brij van pulsen. Af en toe dreigen de tracks in stotterende en langdradige elektronica te vervallen. We kunnen niet ontkennen dat Onsturicheit zich hier onbekommerd een weg zoek met zijn exploraties naar vernieuwende structuren. De sfeer op deze grillige opnames varieert van ijzig, soms overdadig experimenteel, licht psychedelisch tot grimmig. Vooral de laatste track laat een totaal andere kant van deze artiest horen. Moorkens toont zich op het duistere Maskerade als een gevangen virus dat probeert te ontsnappen naar de dierbare vrijheid, waar het zijn besmettelijke geluidsavonturen kan verspreiden.
Dit is geen hapklare brok elektronica, desondanks blijft Onsturicheit boeien met zijn speurtocht naar grensverleggende geluidskunst.
