“Gaan we nu die frigobox meebrengen of ni?” Jan Ducheyne en zijn medekompanen van Noodzakelijk Kwaad brengen poëzie op rock’n roll en doen dat goed. Meer zelfs, ze doen er al zes jaar mensen op dansen en naar luisteren. Tijd voor een nieuwe lp, dus. Wat zeggen we? Een dubbel-lp. Gevuld met vijftien hypnotiserende tracks waarbij niet op een minuut meer of minder wordt gekeken, opgenomen in Studio Jezus van producer-wizzard Pascal Deweze. Morsen met Mensen klinkt als één geheel, waar muziek en tekst perfect samengaan, elkaar ondersteunen.
“On peut danser?”, wordt gevraagd in de openingstrack, en stel u daarbij een verlaten Brussel bij nacht voor. Dit is knappe grootstadsblues waarin de echo van de grote eenzaamheid die we collectief deelden tijdens het virus. Van de wilde bloemen in Brussel gaat het naar een kabine in Oostende, Ducheynes moederstad. De gitaar van Teuk Henri is funky en raast als een trein. Jef Mercelis is niet alleen backingvocalist, hij tovert ook mysterieuze en bezwerende klanken uit zijn – onlangs gestolen – Korg MS10. Poëzie zonder ritme, is als een café zonder bier, de ritmes van Frank Pay zijn de perfecte metgezel voor de teksten van Ducheyne.
Behalve een aangename stem beschikt Ducheyne over een knappe pen – de man was bijna stadsdichter van Brussel – en bedenkt al even straffe, uitnodigende songtitels. Laat de Planeten ons Vergeten, En dan zijn er die feesten, Morsen met Mensen.
