Het duurde een tijdje vooraleer België zwichtte voor de sjamanische bluesrock van het Nederlandse trio My Baby, maar het is er uiteindelijk toch van gekomen. Airplay op Radio 1 met de nieuwe single en een show in de Trix die wegens de grote belangstelling naar een grotere zaal werd verplaatst, het is maar een begin.
Echt verwonderlijk is dat niet. Twee jaar geleden vroeg Seasick Steve zelve aan de drie om hem te vergezellen op diens Engelse toer en op korte tijd stond My Baby ook al op de grootste podia, overigens dit jaar op Pinkpop te zien!
Prehistoric Rhythm is hun tweede worp, en meteen wordt duidelijk dat de opvolger van Loves Voodoo veel dansbaarder is dan zijn voorganger. Zelf spreekt het trio van voodoo blues beats, waarmee ze waarschijnlijk de ontbrekende schakel tussen blues en dance hebben ontdekt. De dance-invloeden van bands als Ozric Tentacles, Back To The Planet of Banco De Gaia hoor je er zo in, alles lekker aangedikt met vette, venijnige bluesrock die door de aparte stem van zangeres Cato Van Dijck een iewat tegendraadse karakter krijgt.
De bedoeling van de muziek is volgens Cato een manier om te zoeken hoe je naar je oerbewustzijn moet terugkeren. Het zijn inderdaad woorden die je ook te horen krijgt, als iemand probeert om je een new ageplaat probeert te smeren, maar dat is My Baby zeker niet, ook al geloven de drie nog steeds in de goedheid van de mens.
Prehistoric Rhythm is een release die wel de sfeer van een oude bluesplaat uitstraalt, maar zeker niet in je indierockcollectie misstaat, en kijk, je kan er nog op dansen ook! Al bij al een niet alledaagse combinatie, maar My Baby heeft bewezen dat het lukt.
