“Er moet worden gehandeld, we willen niet langer als de kleintjes worden behandeld.” Woorden die Stijn Meuris zong toen hij 34 jaar geleden met zijn coldwaveband Gruppenbild de Rock Rally probeerde te veroveren. Naar verluidt komt het verstand met de jaren, helaas blijkt dit voor de wereld niet zo te zijn. Tot dusver zijn we dan wel gespaard gebleven van een globale derde wereldbrand (een stelling die klopt zo lang je de optelsom van de kleine vuurtjes maar niet maakt), helaas is de maatschappij er nog nooit zo miserabel aan toe geweest als vandaag.
Deze dagen lijkt het linkse gedachtengoed dat je aanspoort om je medemens uit de goot te helpen niet meer dan wat vergeten zinnen uit een vergeeld exemplaar van Das Kapital. Iedereen heeft tegenwoordig op de sociale media zijn onomkeerbare antwoord klaar, van een oplossing is er jammer genoeg zelden of nooit sprake.
Gelukkig zijn er nog mensen die wel durven brullen dat het fout loopt. Meuris bijvoorbeeld, een muzikant die nooit zijn mond hield. Het levert hem niet altijd vrienden op, maar dat is nu eenmaal het lot van mensen die de ogen van anderen proberen te openen. Meuris is geen predikende wereldverbeteraar, gewoon iemand die zijn stem durft te verheffen. Het cynische toeval wil wel dat het juist de huidige wereldmalaise is die ervoor zorgde dat Vigilant zijn sterkste plaat tot nu toe is.
Op deze nieuwe release klinkt hij niet alleen boos, hij is gewoon pisnijdig , een mens zou voor minder … De hoes is een profielfoto van Meuris waarop één van zijn brilglazen is gebroken, een beeld dat Stijn vond in de Michael Douglas-film Falling Down waarin het hoofdpersonage het ook heeft gehad met de maatschappij. En zeggen dat dit alles geschreven en gecomponeerd is in tijden dat Het Witte Huis nog niet door een krankzinnige idioot was overgenomen.
De muziek dan… Hoewel, Bimbo Van Het Jaar de gedroomde radiohit is, blijft dit verslavende 80s-deuntje over één of ander dom grietje uiteindelijk niet meer dan een aanloop voor de kopstoot die een paar minuten later uit je speakers losbarst. Op de nieuwe single In De Rij Voor Soep houdt de Limburger zich nog enigszins in. Ofschoon de hele wereld zich zou moeten schamen dat soepbedeling vandaag nog bestaat, is het al bij al een vrolijk deuntje, vergeet wel het sarcasme niet!
Het zijn wel twee singles die je om de tuin kunnen leiden, want de rest van de cd is bijna een muzikaal vervolg op zijn tirade aan de hufters is, en het heeft een zwaarmoedige sfeer. Pop noir met een jazzy ondertoontje, weldoordachte maatschappijkritische kleinkunst die flirt met het experimentele weemoedige geluid van de latere Talk Talk. Songs die opgenomen zijn in de Studio Jesus van Pascal Deweze en die dienen als een confronterende spiegel die Meuris op zijn medemens plaatst. Meuris zwijgt niet meer, waarom zou hij? Meuris is bijna de Vlaamse evenknie van Billy Bragg geworden, een songsmid van het beste kaliber die met het grootste plezier hard in iemands ballen schopt. Geen dankbare job, maar iemand moet de klus klaren, en hopelijk staat hij er niet alleen voor.
De songs zijn stuk voor stuk composities waarin de verontwaardiging zegeviert, want tja: wat doe je tegen de domheid van de massa? Vigilant is de pijnlijke soundtrack van de apocalypse die door de waanzinnige (politieke) stomkoppen is geconstrueerd. Ook al voelt het aan alsof je op je eigen graf danst, is het zo waar een meesterwerk.
