Zweven naar de sterren, naar het oneindige. Of gewoon tot inkeer komen, mediteren tot in het diepste van je zijn en dan verdwalen in een andere oneindigheid. Het zou zomaar kunnen dat Melondruie daar een passende muzikale klank voor heeft verzonnen op Invisible.
In Seattle resideert het wezen dat zich Melondruie noemt en die aan zijn Bandcamp-pagina te zien al heel wat werk heeft uitgebracht, voornamelijk digitaal dan. Of het allemaal goed is of evenwichtig, laten we aan jou om uit te zoeken, wij luisteren gewoon naar onderhavig album en merken dat de Berlijnse School, met Klaus Schulze voorop, wel een terechte verwijzing is voor wat we hier te horen krijgen.
Tangerine Dream ook wel en toch heeft Melondruie er een ietwat eigen draai aan door zich te spitsen op het isolement, de eenzaamheid, de vervreemding die de revue passeert wanneer de herfst zich ontpopt tot een barre winter, of een lente die zich ontbolsterd tot een veel te hete zomer.
Het kan beide zwaar op het gemoed werken en laat dat nu net de bedoeling zijn van deze soundtrackachtige elektronica. Zes nummers prijken op de gelimiteerde cassette, nummers die wat ons betreft gewoon in elkaar zouden mogen overlopen om dan tot in het oneindige zijn toertjes te draaien. Met onze cassettespeler zou het kunnen, want die draait gewoon de A en de B kant na elkaar zonder ophouden en begint dan gewoon opnieuw. Alleen is er Brexit die het laten overkomen van dit soort tapes een te dure aangelegenheid maakt.
