Voor donkere postpunk zijn we steeds welkom bij het Noorse gezelschap Mayflower Madame, waar bandleider Trond Fagernes de touwtjes stevig in de hand houdt en dus bij elke plaat beslist wie er al dan niet mag mee spelen. Insight is de derde langspeler van het steeds van bezetting wisselende collectief en waarschijnlijk ook het donkerste, al lijkt dat niet meteen zo als we de sprankelende melodieën horen die de man uit zijn koker liet stromen.
Het album is namelijk opgedragen aan de doodgeboren dochter van Fagernes. Een mens zou voor minder uitermate treurige muziek maken. En toch duiken telkens weer, in alle nummers, sprankeltjes hoop op tussen de dromerige melancholie en ietwat herfstige klanken.
Donkere romantiek en psych-gaze vormen de hoofdmoot van het geluid van deze band. Postpunk met een donker randje, een beetje zoals Fra Lippo Lippi het in de tweede helft van zijn carrière maakte. Dat ietwat poppy aandoende gevoel komen we ook tegen bij Mayflower Madame.
Het is niet alleen maar weltschmerz, al heeft Fagernes daar alle redenen toe, wat de klok slaat. Elk van de negen nummers werkt behoorlijk aanstekelijk en is voor het volkje dat zich graag in het donkerste deel van het bestaan waant, de zogenaamde darklings, een niet te missen luisterfestijn. De tegelstaarders van weleer kunnen weer aan de slag, zelfs al zijn het tegeltjes met een bloemetjesmotief zoals in grootmoeders tijd. Wegdromen en verlangen naar winterse dagen waarbij de zon nauwelijks komt piepen of gewoon genieten van andermans ellende, het kan allemaal.
Fagernes zingt, speelt bas en gitaar, houdt kompaan Ola J. Kyrkjeeide (drums) aan boord en ook Rune Overby, die eerder een volwaardig lid was, voegt op drie nummers gitaar toe. Kenneth Eknes mag los gaan op zijn synthesizers, om het jaren 1980 zwartzakkensfeertje wat extra in de verf te zetten.
