Na haar jazzopleiding aan het Conservatorium van Antwerpen en recht uit haar hart, komt de bedenking dat ze als late twintiger toch begint te beseffen dat we altijd een beetje “lost at sea” zullen blijven. In haar geval doet ze dat ook “happily”. Fien Desmet heeft met haar band May een eerste ep Happily Lost At Sea uit en dat werd – ondanks haar achtergrond – geen jazzplaat.
Maar Desmet is niet aan haar proefstuk toe, want deze dame ken je misschien wel van andere muziekprojecten waar ze deel van uitmaakt o.a. met Anneleen Boehme (Tumla), Marjan van Rompay, Wout Gooris (Wolf Trio), Sonny Dhanowa (DEKALOG)… Samen met haar muzikanten Lukas Somers (gitaar), Olivier Penu (drums), Gerben Brys (bas) en sinds kort ook Marco Giongrandi (gitaar) kon ze haar eigen ei kwijt.
May brengt dreampop waarmee ze op zoek gaan naar de mooiste kleuren om muzikale dromen te vertellen. Soms eerder terughoudend bedeesd, dan weer schreeuwend.
Happily Lost At Sea bevat vijf tracks waar soms wel een donker kantje aan zit, maar elk een verhaal vertellen.
Dust lijkt een schoorvoetende start, maar is zo intiem breekbaar. ‘Sorrow seeks dust, to draw a heart in, to let the soul spin.’ Dromerig mooi.
Een warme stem, een gitaar die soms een licht rock-gehalte heeft en dan weer zachtjes tokkelt en een jazzy drumritme. Nightcall From My Daughter geeft meteen de warmte weer waarmee deze vijf nummers je omarmen. “I will go now, my maker – no ending to my youth.”
Het nummer dat ons minder ligt, is That’s All There Is: een vrij eenvoudig, vrij klassiek-melig klinkend liefdesliedje. “Love is simple, just give a kiss.” Met deze bedenking hoeft het misschien ook niet meer dan dat te wezen.
Elephants brengt in een catchy ritme enkele donkere bedenkingen zoals: “Did you ever frighten one by making you his wife?” Een duister kantje, dat anderzijds ook een ironische glimlach losmaakt. “Coming home can be hard sometimes, if you lost your soul in the crack of your minds.”
Het laatste nummer is er eentje dat zacht vertelt over een dapper lastpakje, maar vooral ook over vrijheid. In Troublemaker komt de stem van Fien volledig tot haar recht en naar het einde toe wordt het nummer sneller, iets chaotischer, zoals je van een Troublemaker ook verwacht. Een knap opgebouwd nummer! “You are three, little sailor, happily lost at sea. I’ll take you with me.” Eén ding is zeker: I’ll take this one with me!
Vijf tracks die even donker als kleurrijk kunnen zijn, net zoals de albumcover, met artwork door Louize Perdieus.
