Hola hola, toen we Cleopatrick hoorden voorbijkomen tijdens een sessie vi.be tips vangen, wisten we dat we prijs hadden. Wat.een.sound.
Cleopatrick is een Gents-Limburgse muzikale collaboratie die onder de deskundige leiding staat van drummer Dennis Mahieu (Rhinos Are People Too). Dat de band het eigenzinnig aanpakt, is een understatement. Puur instrumentaal, geen banale structuren als een refrein of een strofe, nee, wel geschifte maatsoorten, experimentele hooks en een verwoestende sound.
Increase/Reduce is bijvoorbeeld zo rijk aan klanken, melodieën en boeiende wendingen dat zelfs STUFF. even met zijn ogen zou knipperen. In Balance haalt de band een krat hoekige riffs boven om uiteindelijk te ontaarden in een minutenlang spel van klankjes, oversturing en dynamiek. Zien we daar Gruppo di Pawlowski om het hoekje loeren?
Geniaal is ook Sudden and Destructive, waar de geest van Slint even wat postrock injecteert, tot na een minuut of drie de band ons helemaal te grazen neemt met een jolig kermisriedeltje. Humor hebben de mannen blijkbaar ook. En hadden we al gezegd dat Cleopatrick eigenzinnig is?
Quiet Voice klinkt als Mogwai op zijn experimenteelst en blaast ons een laatste keer helemaal weg. Het zijn zo van die songs waar je bij elke luisterbeurt nieuwe dingen ontdekt en zij die daar niet gevoelig aan zijn, kunnen zich nog altijd tegoed doen aan de geweldige groove die bij elke song een stevige fond legt.
Wie nu precies verantwoordelijk is voor deze vernuftigheden?
Wel, zowat de hele Rhinos Are People Too-gang. Zowel gitaristen Pieter-Jan Decraene en Guillaume Trotta als bassist Patrick Dubois en drummer Dennis Mahieu zitten zowel bij de Rhinos als bij het balsturige broertje ervan. Lekker dwars zijn ze allebei.
Cleopatrick staat op 2 december in de finale van Limbomania met onder andere Fornet. Ga dat zien, voor de wereld hen ontdekt. Damn, wij willen meer!
