Soms krijg je ze zo maar, gratis en voor niets, bands die je bij de strot pakken. Niet door één of andere gimmick die je een dag nadien vergeet, maar wel door een geluid dat je achtervolgt. Betere woorden voor Feathers Eve konden we echt niet vinden.
Het is een beetje gissen, maar de Brabantse band is begonnen in 2016. Op die twee jaar tijd hebben ze het één en ander bereikt. Verleden jaar finalist op de Zennetoer en dit jaar de winnaar van de Noise Gate Rock Rally en een ereplaats in de PopAtPark Rock Rally. En misschien het mooiste: een plek op het Gentse Boomtown dit jaar, op 18 juli is dat.
Adelbrieven die zichzelf uitleggen eens je de ep Scarlett hebt gehoord (te beluisteren via Spotify). Het viertal brengt geheimzinnige, mystieke songs met een opbouwend (bijna explosief) karakter die vakkundig bij elkaar worden gehouden door de bijzondere stem van Jana Demeulemeester. Mooi, maar met dat tikkeltje duisternis zoals Beth Gibbons dat kan.
Het is niet alleen die stem (hoewel Jana met de pluimen mag gaan lopen), maar iedere instrument en ieder gebruik ervan lijkt perfect (hoe minimaal ook) gekozen. En, ook niet onbelangrijk, het gaat hem niet alleen om de juiste sfeer neer te zetten, ook het belang dat een song (tja) een song moet zijn, wordt niet uit het oog verloren.
Wie hokjes wil, kan Feathers Eve in dat van The Girl Who Cried Wolf zetten, maar bands met een eigen geluid lopen na een tijdje uit dat hokje. Feathers Eve heeft zo’n sound. Een band die het wel eens zou kunnen maken!
