Deze plaat kwam recent heel even aan bod in de rubriek Uitheems Geduister. Het album, dat oorspronkelijk verscheen in 1986 en nu mag rekenen op een welkome heruitgave, is echter distinctief genoeg om er een paar woorden meer aan te besteden.
We hadden de cd al eens beluisterd zonder enig idee te hebben van waar de band voor stond. Het leek ons in eerste instantie een project dat heel goed had geluisterd naar geschifte, met humor overladen elektronica uit de vroege jaren en het prille minimalisme.
Uiteindelijk blijkt Leda Atomica uit 1986 te stammen. Geen navolgers maar diep in de ondergrond gebleven grondleggers dus, deze Fransen. De synthpunkers brachten dit zeventien nummers tellende kleinood indertijd uit op cassette. Onvindbaar uiteraard en dus nog zo fijn dat Atypeek deze obscure release uit de vergetelheid haalt.
Met een bandnaam naar Salvador Dali en een bewuste keuze om zich op dadaïsme en experiment te focussen, is het ook logisch dat Leda Atomica, actief in allerlei vormen en veel zijprojecten van de leden ervan tussen 1981 en 2017, in de obscuriteit bleef hangen. Dat is uiteraard ook deels zo met Franse bands waarmee ze enige verwantschap tonen en waar ze mee in dezelfde scene hun ding deden. Denk aan Kas Product, Geins’t Naït, Trisomie 21 of Lizzy Mercier Descloux, die allen niet vies waren van enige bevreemdende muzikale uitstapjes.
Met als uitvalsbasis Marseille is op deze cd de diversiteit van wat ze wilden doen, heel duidelijk hoorbaar. Van freaky proggy synthrock (Get You A Gun) over hijgerig, erotisch geladen nummers (Rocky XIV) tot felle synthpunk.
