Laurent Cartuyvels is een experimenteel muzikant uit Mechelen. Hij verdiende zijn sporen bij R.O.T., een los-vast improvisatiecollectief dat soms op actief en soms op non-actief staat. In 2006 brachten ze het album L’écurie uit op Kraak, een plaat die door Thurston Moore indertijd “de beste Belgische plaat ooit” werd genoemd.
Daarnaast runt Cartuyvels ook al meer dan 20 jaar zijn eigen Veglia label en organiseert hij concerten onder de naam Grambacht, samen met zijn vrouw. Op Veglia bracht hij onlangs een solo album uit, het cryptisch getitelde I o .
De muziek is al even onvatbaar als de titel, maar ligt feitelijk ook niet zo ver af van wat hij met R.O.T. doet, maar dan zo mogelijk nog minimalistischer en uitgepuurd. Hier gebeurt eigenlijk amper iets (een metronoom die klikt – het geluid van een contactmicrofoon in een blik) maar dit zorgt er juist voor dat je extra aandachtig gaat luisteren, want elk geluid telt.
Dit is zowel grote kust als extreem DIY. Het is waar hoge en lage cultuur samenvallen. Markus Popp zei ooit: “De meest interessante muziek is vaak diegene waarvan je niet weet of er 10 jaar aan gewerkt is of dat het op 10 minuten in elkaar is gedraaid”. Dat zou je ook van I o kunnen zeggen.
[bandcamp width=100% height=120 album=1692630695 size=large bgcol=ffffff linkcol=0687f5 tracklist=false artwork=small]
