Het Ardooise nest Sercu is kleurrijk creatief en duidelijk beladen met genetische muzikaliteit. Samen met zijn broers Sam (52), Mathias (49) Jozef (46) en Benjamin (44) is Kobe Sercu (50) regelmatig op Vlaamse podia te zien. Ze spelen een kleurrijke mix van covers, vertalingen en eigen nummers. Maar Kobe maakt ook eigen nummers, waarvan hij er 12 op zijn eerste album Kom Bluf Gerust verzamelde. Als een kleine kunst zet hij nummers neer in een sfeer van Vlaamse puurheid.
De opener Ach Kindje geeft eigenlijk meteen een heel mooi beeld van wat deze plaat belooft: eenvoudige teksten over het dagelijkse leven en liefhebben en een stem die mooi in het rijtje van Vlaamse kleinkunstenaars past.
D’Er Waait Ne Wind. Met dwarsfluit op de achtergrond, horen we een lied over het land over het water, het land van licht, het kind als mirakel. Nu schiet het toch wel door ons hoofd dat de katholieke roots echt wel in West-Vlaanderen lijken te liggen, want heel even verschijnen taferelen van doopsels eerste communievieringen voor de ogen. Weet je nog weet deze voorbarige assumptie hier wel te weerleggen, want “’t is moeilijk om nog in God te geloven, als die zelf nooit vloekt.”
Heel wat speelser klinkt Vannacht, met het pittig aanslaan van gitaarakkoorden en knappe backings. Ze Zeggen is het juweeltje van de plaat volgens ons. Traag en zacht, waarin er knap gespeeld wordt met taalritmiek.
“Kom bluf gerust in mijn hoofd. Ik ben niet benauwd. Wel verdoofd.” Met gefluit en woorden over verliefdheid wordt in de titeltrack de piano vederlicht mooi ingezet. Blie is het opgewekte buitenbeentje op de plaat, met reggae-elementen, spoken vocals en humor. Size does matter?
Het begint met een deuntje van een muziekdoosje en is ook een echt wiegelied. Ook in Keppebolleke speelt de piano een belangrijke rol, geflankeerd door mondharmonica. Hoewel het in alle nummers van Kobe Sercu toch wel zijn stem en teksten zijn die centraal staan. ‘De romantiek van gitaarmuziek’…
Afsluiten doet Sercu met The Mirror, het enige nummer dat niet in het West-Vlaams geschreven is. Voor deze niet-West-Vlaamse, kwam deze Engelstalige track vreemd genoeg toch wel sterker en toegankelijker binnen, hoewel we niet echt fan zijn van lalala-liedjes. Voor de niet-West-Vlaamse burgers is dit album alvast dé kans om de betekenis van ‘wassant’, ‘keppe’, ‘zin’, ‘pieper’… te ontdekken, maar sowieso is Kom Bluf Gerust een aanrader voor ieder kleinkunstliefhebber.
Wil je Kobe live zien en horen? Dat kan op 28/8 op Zomerterras De Leest in Izegem en op Zet’je (Davidsfonds) in Diksmuide.
