Innerwoud produceert muziek waarbij men zich alleen kan overgeven aan diepe en beklijvende golven van tristesse. Het was geruime tijd stil rond Pieter-Jan Van Assche. Tussen het debuut Mire (2015) en Furie kregen we het album Haven (2018) met Astrid Stockman geserveerd. Van Assche spaarde tijdens deze rustige periode blijkbaar genoeg sinistere ideeën op voor zijn tweede solo album Furie.
De Belgische contrabassist en componist haalt terug ‘dehakbijl’ (contrabas) boven en versplintert met dit album zo goed als alle aanwezige positieve gevoelsecho’s. Van Assche laat zijn instrument zoemen en gonzen in een fusie van dark ambient met drones en neoklassieke invloeden. Furie haakt zich aan de luisteraar vast met klanken en resonanties die laagje per laagje samenklitten tot een blik met dreigende melancholische emoties.
Het album bestaat uit vier duistere klanklandschappen die je meesleuren naar imaginaire plaatsen van het donkerste allooi. De fans van Hildur Guðnadóttir gaan ook ruim aan hun trekken komen met deze release. Furie is een dystopische luisterreis geworden met griezelige en zwartgeblakerde melodieën vergezeld van een hoge radioactieve fall-out. Deze lugubere klankschat is zowel op cd als langspeelplaat verkrijgbaar.
Website / Facebook / Instagram
