Consouling Sounds, de winkel en het label, kunnen het zich niet echt permitteren om niet mee te doen aan Record Store Day, hoe verfoeilijk dat hele gebeuren door de jaren heen ook geworden is. Ze maken er dan maar een gewoonte van om een speciale release te voorzien op het label, eentje dat bij veel reguliere klanten steevast in de smaak valt. Deze keer is het de beurt aan Innerwoud, die met de twee nummers, van iets meer dan twintig minuten met de ep Dran perfect binnen het label en de fanbasis past.
Gentenaar Pieter-Jan Van Assche is bovendien hondstrouw aan het label, al sinds hij tien jaar geleden zijn eerste stapjes zette in een co-release met BARST en Karen Willems. Voor Dran koos hij voor zijn eerste echte solonummer dat hij ooit maakte, genaamd Dar, en besloot het helemaal te herwerken en opnieuw op te nemen tot Dar II, gecombineerd met een nieuw stuk (Dran), zodat de verbinding tussen heden en verleden helemaal rond is. Thema is het leven van de solitaire mannelijke bij, die in dromerige, ambienteske droney contrabasmuziek wordt verklankt, bijgestaan door een indrukwekkende reeks bevriende artiesten.
Drummer Dave French (Yob) is aan boord. Lydia Hannah Debeer maakte een video voor Dran, zeer gewaardeerd door Van Assche, ook gezien hun vriendschap al duurt sinds hun jaren aan de kunstschool en een van de eersten die Innerwoud’s muziek gebruikte. Het was voor een soundtrack opgenomen in een crematorium. Toepasselijk.
Met Gowaart Van Den Bossche (yadayn) speelde hij onder meer een slaapconcert van acht uur en anderhalf decennium geleden leerden ze elkaar al kennen toen ze samen in een neo-klassiek postrockbandje speelden. Hij speelt gitaar op Dar II, het nieuwe stuk. Waar Innerwoud meestal zonder stem werkt, deed hij het met de stem van Debeer al eens op het album Mirre en ook nu weer is haar stem van de partij.
Tien jaar geleden ontving Van Assche een uitnodiging van Colin H. Van Eeckhout om de support te verzorgen voor de akoestische shows van zijn band wiens aanhang wel weet over welke band we het hebben. Hij leent nu een gedicht en zijn stem aan de herwerkte versie van Dran.
En we concluderen dat Innerwoud zichzelf weer maar eens heeft overtroffen in het creëren van een plaat vol schoonheidsklanken en heerlijke tristesse waarbij de gebruikte gasten optimaal worden ingezet en helemaal kaderen binnen zijn eigen visie en leefwereld. Gewoon kut dat ze alleen ter plekke verkrijgbaar is, of misschien nog zeer gelimiteerd ergens op een show van Innerwoud,
