Helluvah is het Indiepop project van Camille Warmé uit Parijs. Zij studeerde Engels en groeide op met de Britpop van de jaren 90. In 2008 bracht ze een eerste album uit: Emotion Pills. Ze werd toen vergeleken met PJ Harvey en dat is naar onze mening aan de toog te bespreken of dat wel klopt. Maar haar geluid wakkert wel onze interesse op.
De jongedame zit niet stil, want intussen bracht ze As We Move Silently (2011), Long Distance Runners (2015) en Lonely Riots (2020) uit. Stuk voor stuk albums met telkens wel heel boeiende liedjes op. Wij genieten van haar naïeve en breekbare stem. Vaak horen we Jane Birkin die met de tijd mee is geëvolueerd.
Op haar vijfde album Fire Architecture zijn alle nummers op een basgitaar gecomponeerd. Het idee daarachter was dat dan de melodieën veel ruimte laten voor de stem. Pas als de liederen vorm kregen, zijn de gitaren, de synths en krachtige drums erop losgelaten. En met resultaat, want de songs hebben allen een waarlijk intense, zweverige sfeer en voelen warm als vuur aan. Het nieuwe album heeft ook een zeer hoge Vive La Fête-gehalte. Luister zeker eens naar La Nuit Américaine en je snapt wat we bedoelen.
