G.U.S.T. is zo’n groep die punten verdient voor vurigheid en intensiteit. Deze drie jongen spelen alsof hun leven ervan afhangt. Beluister Hey, I Wanna Know Your Name, hun debuutsingle en de opener van hun eerste ep, en je weet onmiddellijk wat we bedoelen. Scheurende snaren en dreunende drums grijpen meteen je aandacht. Intussen hijgt zanger Guus Van den Heuvel “Hey, I wanna walk you home / Show you that you’re not alone”, eerst vriendelijk en behulpzaam, tot zijn toon onbehaaglijk en ‘stalkerig’ overkomt.
Tweede nummer Reign drukt het gaspedaal nog steviger in. Nu is het bittere ernst. Met een zweterige intensiteit gaan de jongens hun snaren en vellen te lijf tot er enkel verschroeide aarde overblijft. “Start this reign”, krijgen we aldoor te horen, maar wie het precies is die de macht grijpt, gaat verloren in het gitaargeweld. Dat G.U.S.T. het meent, is echter wel vanaf de eerste seconde duidelijk.
Flame kregen we nog niet eerder te horen, maar biedt exact wat te verwachten viel voor wie de eerste nummers en Nothing In Between al beluisterde. Niets meer, maar ook niets minder. Eveneens gloednieuw is Loyal Like A Soldier. Jammer genoeg komt dit pas redelijk laat op kruissnelheid en is de pret dan alweer te gauw voorbij.
Als dessert krijgen we nog een akoestische versie van Hey, I Wanna Know Your Name geserveerd. Om op adem te komen na deze wervelstorm. Gek genoeg lijkt het alsof de groep hier zijn eigen nummer parodieert: de drie jongens doen wel heel hard hun best om te klinken als een vervelend bandje met te veel maniertjes. Geef ons dan maar het verschroeiende origineel: G.U.S.T. is zo’n groep die het sterkst is op zijn stevigst.
