Godspeed You! Black Emperor wordt wel vaker getypeerd als één van die weinige bands die tegelijk escapistisch musiceert én een blik op de harde realiteit houdt. Van escapisme is niettemin weinig sprake op hun nieuwste. De albumtitel benoemt het aantal Palestijnse doden in Gaza sinds de antiterreuracties startten, geteld op de dag dat de band de opnamen inleverde voor de release, en de goeddeels Joodse band waarschuwt in de persnota voor verdere oorlog, oproepend een kamp te kiezen.
Vermoedelijk echter zal inzet op een wederzijds compromis het meeste lonen, met een tweestatenoplossing, dit keer zonder miskenning van afspraken, en langdurig internationaal toezicht. Tot zolang zullen drones mee regeren – en No Title opent met een gesampled exemplaar. De band antwoordt al snel met dronende gitaarfeedback in Sun Is A Hole Sun Is Vapors. Er lijkt alleen een zekere haast geslopen in de creatie – wellicht vanuit een gevoel van urgentie: de track loopt atypisch af na 5:31.
Babys In A Thundercloud opent met luchtalarm en inslaande raketten, muzikale drones en gitaren tekenen verder een dreigend panorama uit van puin en rookpluimen, waar geleidelijk potige riffs in een vertrouwd cinematoscopisch geluid worden gevat, even halt houdend bij intimistische snaren en viool om er vervolgens vertrouwde crescendo’s mee te zoeken.
Gevoel voor drama laat dit album nooit los – de tijd is er niet naar, en misschien kent de plaat wel een tragische piek met Raindrops Cast In Lead. De titel refereert aan het gelijknamig Israëlisch Gaza-offensief in 2008/2009, en de track komt op gang met een schriel, nietsvermoedend vogeltje, waarna een tere viool leidt naar scheurende gitaren en Spaans parlando door Michele Fiedler-Fuentes. Zij leverde eerder het artwork voor All Hands_Make Light, een intens zijproject van officieus voorman Efrim Menuck. Ergens tussen de noten ligt diepe empathie voor Palestijnse wanhoop – de eigen woede drukt zich verder uit in erg wild uithalende gitaren.
Wie murw geslagen is kan vervolgens drieëneenhalve minuut schuilen bij Broken Spirals At Dead Kapital. Ondersteund door een donker trillende contrabas, laat zich hier terug een invloed horen van Górecki – zoals al het geval was op hun eerste plaat.
Pale Spectator Takes Photographs stapt vervolgens de oorlogsscènes weer in, met botte, soms wild knallende drums, marcherende, soms uit de heup schietende gitaren, en jagende, steeds luider klagende violen, waarna verdoving lijkt in te treden, met onderweg een ampele melodie aan de accordeon. Het lijkt een aankondiging van wat met het slotnummer wordt afgerond.
Sommigen zien in de titel daarvan, Grey Rubble, Green Shoots, een suggestie van hoop, dat na alle bloedvergieten voorzichtig wel weer bloei zal komen. GY!BE zou zichzelf echter niet zijn zonder kritische bijklank daarin. ‘Green shoots’ is immers ook de uitdrukking voor (louter) economische opleving na recessie. Economisch herstel is een klassiek gegeven na oorlog. Als antikapitalistisch, anti-imperialistisch, links-anarchistisch geïnspireerde band staat die laatste betekenis dus vast wel voorop, ook afgaand op circulerende livevideo’s. Hoe dan ook staan morele woede en verontwaardiging voorop met deze plaat, daarmee flink vuur aan de muzikale lont zettend, de band zo onvermijdelijk terugvoerend naar haar ontstaansreden, toen ze dertig jaar geleden -niet toevallig in een kraakpand- de geest van verzet aan intense postrock koppelden.
