Na debuutalbum Deux uit 2018 presenteert Glass Museum een beetje verwarrend hun tweede plaat Reykjavik. Ook de titel kan tot enige verwarring leiden, maar laat je niet foppen, deze mannen met hun grenzeloze sound zijn afkomstig uit het provinciestadje Doornik. Glass Museum in één muziekhokje steken, is onmogelijk zonder afbreuk te doen aan hun veelzijdige composities maar we kunnen wel duidelijk stellen dat invloeden uit jazz, klassiek, pop, electro en filmmuziek onmiskenbaar aanwezig zijn. Bij momenten is het amper te geloven dat de sound slechts door een duo gemaakt werd, het is duidelijk dat de heren Antoine Flipo en Martin Grégoire elkaar perfect aanvoelen én aanvullen.
Openingstrack Reykjavik laat een wisselende vibe op verschillend tempo horen waarbij piano en drum elkaar uitdagen en versterken, iets wat we nog vaak zullen horen op de plaat. Sirocco begint met een mooie, subtiele pianosolo die vervolgens in lichte tred aanzwelt tot een steviger geheel maar opnieuw tot rust overgaat voor het ten slotte uitmondt in een opwindende maar beheerste finale. Clothing heeft een subtiele latin vibe tot het nummer een drastische wending neemt en opzwepende elektronica en beats het vervolg bepalen. Naarmate Abyss vordert, krijgen we het gevoel naar een hedendaags equivalent van Tubular Bells te luisteren en dat bedoelen we positief uiteraard. Nimbus wordt gesplitst in twee delen waarbij deel één beschouwd kan worden als een uitgebreid, harmonieus en evenwichtig voorspel naar deel twee waarin het nummer een versnelling hoger schakelt en langzaamaan transformeert tot een extatisch dansnummer.
Het virtuoos pianospel op Colophone brengt rust en zorgt dat de plaat opnieuw in balans gebracht wordt. Ontspannend. Puur genieten. Ook slotsong IOTA begint met delicaat en zuinig toetsenspel maar de drum die invalt, drijft het tempo gevoelig op tot de spanning opnieuw afneemt. Het rustpunt dat volgt, is van korte duur en voor de laatste keer wordt er naar een fijne apotheose toegewerkt. Glass Museum bewijst met dit album klaar te zijn voor een stap voorwaarts in hun beloftevolle carrière.
Het Gentse label Sdban Records heeft een neus voor Belgisch talent binnen de hedendaagse jazzmuziek met al zijn mengvormen en afgeleiden, dat onderstreept dit album nogmaals.
