Gina Été’s tweede album, Prosopagnosia, biedt een introspectieve reis door thema’s die grenzen verkennen: identiteit, lichaam, gender en de maatschappij. De titel, verwijzend naar een cognitieve stoornis die het herkennen van gezichten belemmert, fungeert als metafoor voor het ontrafelen van vooroordelen en het uitnodigen tot nieuwe perspectieven. Été verkent deze thematiek met een hybride stijl, beïnvloed door klassieke muziek, jazz en pop.
Het album opent met Prolog – This Mess I’m In, een sfeervol startpunt dat meteen de veelzijdigheid van haar muzikale palet belicht. In Love to Work behandelt ze de onderschatte waarde van zorgarbeid, geïnspireerd door Virginie Despentes’ King Kong Theorie. Met F***you:you levert ze een krachtige, deels satirische kritiek op genderongelijkheid en taalpolitiek, wat het nummer zowel energiek als betekenisvol maakt.
In Your Opinion raakt Été aan het recht op zelfbeschikking, met een scherp refrein dat de machtsverhoudingen rondom zwangerschap en moederschap bevraagt. Tegelijkertijd vinden we meer intieme momenten zoals The Bet en The Last Air en My Friend, deze laatste is wat ons betreft het hoogtepunt, waarin haar stem de luisteraar moeiteloos weet te raken. In Blindside horen we echo’s van Björk’s The Hunter. De Homogenic-periode van de IJslandse is dan ook ongetwijfeld van invloed geweest.
De productie van Prosopagnosia – mede gerealiseerd door Noé Franklé en Wannes Salomé – legt de nadruk op dromerige strijkersarrangementen en elektronische beats, wat de sfeer gelaagd en meeslepend maakt. Été’s vioolspel en veelzijdigheid op instrumenten zoals piano en synthesizer tillen de nummers naar een hoger niveau. Toch ontbreekt hier en daar de consistentie in spanningsopbouw, waardoor sommige nummers minder impactvol aanvoelen dan andere.
Prosopagnosia toont Gina Été’s artistieke groei en haar vermogen om persoonlijke en sociale kwesties te verweven in muziek. Hoewel niet elk nummer even onvergetelijk is, bewijst het album dat Été een unieke stem heeft in de hedendaagse muziek. Met haar hybride pop zet ze de luisteraar aan tot nadenken en voelen, zonder zich vast te leggen op één genre of boodschap. Een beloftevol werkstuk van een veelzijdige artiest.
