Soms verschijnen de platen vlugger dan we ze kunnen beluisteren, daarom eentje die vorig jaar net uit het net viel, maar daarom niet minder is : het magische debuut van het Brusselse Fúgú Mango.
Alien Love mag dan wel een plaat zijn waarop heel wat mensen zullen afknappen wegens zijn dodelijke popgehalte, maar het zit meer dan goed in elkaar. Een plaat waarmee Anne Hidalgo, Vince en Jean-Yves Lontie in de kijker liepen . Met hun in 2016 verschenen eerste ep Mango Chicks stonden ze ook wel op grotere festivals, maar met deze plaat die op PIAS uitkwam, werd Fúgú Mango binnen de kortste keren een belangrijke speler in de Belgische dansmuziekscène.
Op bijna iedere track van Alien Love hoor je wat deze Brusselaars keer op keer doen: onweerstaanbare dansbare indiepop verzinnen dat gekruid is met een gezond 80’s-gehalte en vooral heel veel afrobeats heeft. Soms vrij extravagant, zoals de superbe opener Summer Days die door zijn tegendraadsheid niet zou misstaan op Remain In Light van Talking Heads.
Maar juist is juist, het is vooral dat tropische karakter dat overal insluiptwat hun zo goed maakt. Bij Katsuni heb je net niet de drang om een strooien rok boven te halen (doen als je durft!), en voor je het weet ben je aan de melodie verslaafd. High heeft zelfs iets weg van Fleetwood Mac.
Zeer verslavend plaatje als je van zonnige (zeer goed gevonden) muziekjes zoals Petit Biscuit (we zeggen maar wat) houdt!
