Uit Zuid-Afrika, meer bepaald Cape Town maar geboren in Swakopmund, Namibië, komt Emmaleen Tangleweed het universum op zachtzinnige wijze door elkaar schudden. Bij het label waarop deze cassette (op welgeteld veertig exemplaren) uit komt, weten we nooit vooraf welk soort muziek het deze keer zal zijn. Noise, lo-fi punk, industrial, dansbare beats, knotsgekke postpunk, het kan namelijk allemaal. Deze keer is het een soort aan Appalachian folk verwante muziek van een jongedame die lekker dwars haar eigen muzikale koers wil varen.
Op deze cassette zijn twee digitale albums, die in 2022 en 2023 digitaal verschenen, gebundeld. Samen geven ze meteen een zeer accuraat beeld van waar Emmaleen Tangleweed toe in staat is. Met stem en gitaargetokkel schept ze een heel eigen wereld waar we stil van worden.
Verhalen over getormenteerde verloren zielen, de dood, haperende relaties en meer van die ongein laat ze toch telkens een straaltje hoop en licht tussen de noten kruipen. Tangleweed creëert een microkosmos voor zichzelf waarin ze, gebruik makend van een heel stel gitaren, haar zielenpijn kan uiten.
Het is bijna de soundtrack voor bij het lezen van een gotische roman vol spinnenwebben, oplichtende kaarsen en spookachtige geluiden. De broeiende mystiek van de Mississippi Delta, de existentiële blues van de eenzame vrouw in een hels en verlaten landschap is wat Tangleweed evoceert. Het maakt haar tot een unieke stem in de Zuid-Afrikaanse muziekwereld die ze overstijgt op elk vlak.
Betoverend en intrigerend tegelijk is Emmaleen Tangleweed een leuke ontdekking.
