Spencer Cullum, Andrew Combs, Jordan Lehning en Dominic Billett zijn vier vrienden uit Nashville met een grote voorliefde voor jaren ’70 psych folk en americana, die besloten hebben om samen de band Echolalia op te richten. Voor hun debuut trok het viertal, samen met muzikanten Eli Beaird, Juan Solorzano en Jason Lehning, naar de Chale Abbey Studios op het eiland Wight. Zonder vooroordelen en verwachtingen hebben ze die plaat daar ingeblikt—gewoon vrienden die genieten van elkaars talent, zodat het speelplezier ook te horen is in elke song van deze plaat.
Het is duidelijk dat deze heren veel geluisterd hebben naar The Band en The Byrds, maar dat kan je van pakweg Midlake ook zeggen. De psychedelische folky songs van deze plaat zitten vol harmonieuze samenzang (alle vier de bandleden zingen mee) en knap uitgewerkte arrangementen, met typisch jaren ’70 synthklanken en geweldig gitaarwerk.
Dat deze kerels afkomstig zijn uit de country-hoofdstad, heeft er ook voor gezorgd dat de warme klanken van de pedal steel af en toe opduiken, maar pure country moet je van deze band niet verwachten. Ze blijven binnen het thema van de ’70s psych folk, met af en toe een jazzy en americana-randje. Vernieuwend is het allemaal niet, maar het is wel heel goed gemaakt, en de nummers zijn ech twel virtuoos gespeeld. Hoeveel speelplezier Echolalia in de studio heeft gehad, weten we niet, maar het is in elk geval een plezier om al die pracht te beluisteren.
