We hadden het nog niet opgezocht, maar als we de twee lange nummers op Guts, het tweede album van Downtime na Neurotics (2023), ook al op Cruel Nature, hadden beluisterd, vermoedden we dat Mike Vest hier een handje in had.
Hij noemt zichzelf een “maximum guitarist” en daar is niets van gelogen. Hij is een meester in het improviseren en in het leggen van bezwerende psychedelische klanktapijten. Met Downtime, maar ook, onder meer bij Drunk In Hell, BONG, 11Paranoias, Blown Out, Melting Hand en Fuck That! En nog een hele resem meer, het is eigenlijk nauwelijks bij te houden. Daarnaast werkt Vest ook nog eens met veel plezier samen met medefreaks als Mitsuru Tabata (Acid Mothers Temple, Boredoms) en Fred Laird (Earthling Society, Artifacts & Uranium).
Zijn kompaan en drummer van dienst is Dave Sneddon, die ook al in een aantal bandjes speelt, al zijn die nog obscuurder dan die van Vest, of wat dacht je van Flat Earth, Modoki, Tomoyuki Trio, Hollow Eyes en Amorphous Pieces.
Beide Britten zijn groot liefhebber van het opnemen in één take, wat ook hier het geval is. Vest speelt gitaar, bas en orgel, Sneddon geeft het tempo aan. Het resultaat zijn twee stukken, eentje iets meer dan twintig minuten, eentje net iets minder, psychedelische muziek die net zo goed de naam acidpunk kan mee krijgen.
Trippen voor gevorderden, want wie zoekt naar een melodie of een zanglijn is er aan voor de moeite. Eenmaal openminded wordt de luisteraar moeiteloos meegezogen in de wereld van Downtime.
