Gertjan Van Hellemont is zo’n singer-songwriter die zichzelf uitdaagt om iedere keer een plaat af te leveren die de vorige overklast. Dat doet hij al jaren en hij slaagt er steeds met verve in.
Voor zijn nieuwste album werkte hij, naast met zijn vaste band, samen met Wietse Weys je hoort hem op saxofoon en ook de strijkers arrangementen voor het Budapest Art Orchestra zijn van zijn hand. Senne Guns voegde keyboard toe, Bart Vervaeck (Compro Oro, Echoes Of Zoo,..) bespeelde de pedalsteel en Kevin Ratterman (Ray Lamontagne, My Morning Jacket...) stond in voor de mix. Van Hellemont werkt al met Ratterman samen sinds het album Hinges Of Luck uit 2017.
Happy Pt. 2 is een plaat over het terugvinden van geluk na diep verdriet, zonder dat verdriet los te laten. Beseffen dat het verdriet er altijd zal zijn, maar dat het niet altijd de overhand hoeft te nemen omdat het leven zoveel meer is dan dat. We moeten steeds opnieuw beginnen en dat doet Gertjan met zijn muzikale vrienden hier op een magisch mooie manier.
Lazy Heart verscheen eind vorig jaar als eerste teaser van het album. Het was misschien wel het mooiste nummer dat we in 2023 jaar te horen kregen. Het is de openingstrack van het album en legt de lat voor de rest van de plaat erg hoog.
Het speelse Back To That Day had evengoed uit de catalogus van The Beatles kunnen komen. Ja, inderdaad zo’n straffe compositie is het. Het prachtige I Miss You barst van de wondermooie arrangementen, tekent een streepje americana en heeft een jazzy randje. Kippenvel!
Start Again heeft iets speels en iets psychedelisch, het nummer barst volledig open met bombastische arrangementen en is vreemd genoeg ineens, zonder dat je het verwacht, gedaan. We komen even tot rust met het akoestische pareltje It isn’t Me waarop Gertjan alleen wordt bijgestaan door Roos Denayer (Rosa Butsi) die de achtergrondzang verzorgd. Het blijft ingetogen rustig met Just To Get It Right, een liedje om bij weg te dromen terwijl je naar de sterren kijkt op een zomerse avond. Met Magazine wordt er terug iets steviger gemusiceerd met een ingetogen americana vibe.
I’m Sorry (I Said It) begint rustig en wordt mooi opgebouwd met de pedalsteel, de saxofoon en de trompet van Dietrich Strause. Het is opnieuw een prachtige, ingetogen track. We Don’t Have To Talk About It heeft alles in huis om een klassieker te worden, wat een sublieme ballade! Rock to Sleep moet ons tot slot in slaap wiegen, maar we wachten even met slapen om al dat moois in ons op te nemen.
Met zo een knappe plaat kan je met volle moed opnieuw beginnen. Als er één thema centraal staat in de nummers op dit album, dan is het de allesomvattende schoonheid. Elk nummer draagt die puurheid en schoonheid in zich.
Douglas Firs stelt deze sublieme nieuws plaat voor op:
13/09 – Hnita Jazz Club, Heist-Op-Den-Berg
27/09 – De Schaduw, Adooie
05/10 – Ancienne Belgique, Brussel
30/01 – De Singer, Rijkevorsel
05/02 – Ha Concerts, Gent
06/02 – De Roma, Antwerpen
08/02 – De Casino, Sint-Niklaas
12/02 – Het Depot, Leuven
15/02 – De Zwerver, Leffinge
